BENOvatiecase: huis op de groei.

Tijdens je zoektocht naar een stuk bouwgrond uiteindelijk een huis uit de jaren ‘70 kopen: het overkwam Amélie en Peter uit Erebodegem bij Aalst. Na een pittig BENOvatieproject van bijna anderhalf jaar is het verouderde pand omgetoverd tot een gezinswoning die klaar is voor de toekomst. “We hebben het gevoel dat we in een nieuwbouw leven”, aldus Amélie

Vaarwel schaarse bouwgrond.

Peter: “We wilden eigenlijk een nieuwbouw, dus we zochten bouwgrond. Maar die is erg schaars in de regio. Vooral omdat we niet zo te vinden waren voor een lot in een nieuwe verkaveling of een sleutel- op-de-deurformule. Dus gaandeweg verruimden we onze blik naar recente, instapklare huizen. Tot we na wat omzwervingen heel toevallig op dit huis van 1977 botsten.”

Puzzelen met ruimte.

Peter is een geboren en getogen Aalstenaar, Amélie ruilde West-Vlaanderen in voor de stad aan de Dender. En die stroomt letterlijk door hun achtertuin. Amélie: “We waren meteen verliefd op dit huis met zijn unieke, rustige ligging langs het jaagpad en vlak bij een natuurgebied. Al beseften we dat we een stevig BENOvatieproject voor de boeg hadden, want de woning was helemaal uitgewoond. Bovendien was het huis qua indeling niet op onze maat geknipt.”

Na haar studie burgerlijk ingenieur-architect sloeg Amélie professioneel andere wegen in. Maar voor de plannen van haar eigen verbouwing maakte ze graag een uitzondering: “Ik begon te puzzelen binnen het bestaande volume, maar kwam al snel tot de vaststelling dat ik er geen slaapkamer voor ons, twee kinderkamers en een badkamer in kwijt kon, laat staan een logeerkamer. Omdat het dak hoe dan ook helemaal vernieuwd moest worden, beslisten we om een extra verdieping op het huis te zetten.”

Peter en Amélie wilden een lichte, energiezuinige en vooral comfortabele woning. Met hun plannen in de hand trok het koppel naar verschillende bouwbeurzen. Amélie: “Je ontwerp is één ding, maar huiselijkheid en comfort creëer je toch vooral met de materialen die je gebruikt. Bovendien wilden we materialen die tegen een stootje kunnen. Zo ziet onze vloer op de benedenverdieping eruit als een parketvloer, maar het zijn eigenlijk lange smalle keramiektegels. En ons kookeiland is helemaal niet van marmer, dat is composiet.”

Iedereen de nodige privacy.

De rode bakstenen muren kreeg een witte afwerkingslaag, zoals de stad Aalst het voorschrijft. Niets doet dan ook vermoeden dat de eerste verdieping en zolder een houten skelet hebben. Peter: “Vooral de snelheid is een grote plus van houtskeletbouw. De prefabwanden werden aangevoerd op de werf en meteen op hun plaats gezet. Voor de binnenafwerking kozen we gyproc op houtvezelplaten, bovenop een isolatielaag van 24 centimeter rotswol. En die doet zijn werk, want de radiatoren op de slaapkamers slaan bijna nooit aan. We kozen voor akoestische rotswol. Die is wat duurder dan de basisversie, maar zo garanderen we ieders privacy. Geen overbodige luxe als onze dochters Eva en Sarah tieners zullen zijn.”

Verder kregen zowel het dak als de zoldervloer een isolatielaag. Amélie: “Misschien willen we de ruimte op een dag wel inrichten als speel- of hobbykamer. Of wie weet komt er nog een derde kindje bij. In elk geval hebben we al plaats voorzien voor een vaste trap. Je merkt het: ons huis is ontworpen op de groei.”

Alles uit de kast!

Ook op de benedenverdieping trokken Peter en Amélie de isolatiekaart. Onder de chape kwam negen centimeter PUR-schuim, tegen het plafond van de kruipkelder en in de nieuwe spouwen zitten XPS-platen. Na-isoleren van de bestaande muren bleek onnodig, want de spouwen waren opgevuld met rotswol. Amélie: “Al hangt aan isoleren en ventileren een prijskaartje vast, wij wilden voor het maximum gaan. Omdat het onze woning energiezuiniger maakt uiteraard, en dat voelen we in onze portemonnee. Maar ook omdat we er de vastgoedwaarde van ons huis mee verhogen.”

Isoleren en ventileren gaan hand in hand, dus investeerden Peter en Amélie ook in een ventilatiesysteem dat continu verse buitenlucht aanvoert. Amélie: “We kozen voor een balansventilatie met warmterecuperatie, ook wel systeem D genoemd. In een zogeheten warmtewisselaar wordt de koudere buitenlucht eerst opgewarmd met de warmte die onttrokken wordt aan de vervuilde binnenlucht. Alle beetjes helpen om de verwarmingskosten te drukken.”

Nooit pantoffels ...

Een zonneboiler voorziet in een flink deel van het warme water, zowel voor het sanitair als voor de vloerverwarming. Pas wanneer de zonnewarmte niet volstaat – op donkere dagen, bijvoorbeeld, of wanneer het erg koud is – schakelt de verwarmingsketel over op aardgas.

Beneden ligt er vloerverwarming, in de slaapkamers hangen radiatoren. Peter: “Dankzij de vloerverwarming worden onze keuken en living heel gelijkmatig verwarmd. Daarbovenop voelt een warme vloer heel gezellig aan, zeker voor Eva en Sarah die veel op de grond zitten om te spelen. We lopen hier trouwens altijd op blote voeten, zelfs in het putje van de winter hebben we geen pantoffels nodig.”

Het koppel kreeg premies voor de vloer- en dakisolatie, net zoals voor hun zonneboiler en hoogrendementsglas. Peter: “Het hele huis rond hebben we de ramen vervangen en waar mogelijk groter gemaakt. De vensterbanken in de living zijn op zithoogte, wat een speciaal effect geeft. Ook in de keuken, die in de vroegere veranda ligt en uitkijkt op de tuin, hebben we grote raampartijen. De uitstekende beglazing zorgt ervoor dat er ’s winters geen warmte verloren gaat. En dankzij de folie met UV-filter kunnen we in de zomerperiode de warmte beter buitenhouden.”

Ken je beperkingen als doe-het-zelver.

Het BENOvatieproject van Amélie en Peter nam in totaal bijna anderhalf jaar in beslag. Om kosten te besparen, stak het koppel waar mogelijk zelf de handen uit de mouwen. Peter: “De garage was onze uitvalsbasis, compleet met koelkast en microgolfoven. Ontelbare weekends hebben we er gekampeerd. Wat we konden, deden we zelf: van afbraakwerken over binnenmuren metselen tot elektriciteitsleidingen inslijpen. Al moet je als doe-het-zelver je beperkingen kennen en bepaalde zaken overlaten aan vakmensen. Zoals de keuze van de juiste isolatiematerialen én de deskundige plaatsing ervan, bijvoorbeeld.”